تاریخچه آجر

آجر یکی از قدیمی ترین مصالح ساختمانی شناخته شده است که قدمت آن به 7000 سال قبل از میلاد برمیگردد. اولین آجرها در منطقه بین‌النهرین و به صورت آجرهای گلی خشک شده در برابر آفتاب کشف شده‌اند. در دوره باستان در کنار رودهای دجله و فرات و پس از طغیان آنها مقدار زیادی گل و لای بر سطح زمین رسوب می کرد. این رسوبات دارای چسبندگی خاصی بودند. پس از اینکه در اثر تابش خورشید آب آنها تبخیر می‌شد، ترک‌هایی بر سطح آن‌ها به وجود می‌آمد. تکه‌های جدا شده با وجود بی‌نظمی، برای دیوار چینی به کار برده می‌شدند. قابل ذکر است که اتاق‌های چادرنشین‌هایی که در کنار رودها به کار گله داری مشغول بودند در اثر نفوذ آتش رفته رفته سخت می‌شدند و همین پدیده سبب پیدایش ایده‌ی پختن این تکه‌های گل و تشکیل آجر با مقاومت بهتر شد.

استفاده از آجر از آسیا غربی به سوی غرب مصرو سپس به روم و به سمت شرق هندوستان و چین رفته است. رومی ها از آجرهای پخته شده استفاده می‌کردند. و با استفاده از کوره‌های متحرک، آجر را به بسیاری از مناطق دیگر معرفی کردند. بر روی آجرهای رومی معوملا علامت لژیونی که بر تولید آن‌ها نظارت داشت، مهر می‌شد. در سده چهارم اروپایی‌ها شروع به استفاده از آجر کردند ولی پس از مدتی از رونق افتاده و رواج مجدد از سده 12 میلادبوده که ابدا از ایتالیا شروع شد.